به گزارش مؤسسه Lloyd’s Register (LR)؛ صنعت کشتیرانی از سال ۲۰۱۵ میلادی تاکنون در زمینه فرآوری سوخت‌های جایگزین و تقویت کارخانه‌های کشتی سازی با قابلیت‌های مقاوم سازی فعالیت خود را به طور محسوسی گسترش داده است.
با این حال، تجزیه و تحلیل داده‌های جدید نشان می‌دهد که انگیزه‌های مورد نیاز برای ترویج استفاده از سوخت‌های جایگزین با سرعت کمتری در حال رشد است که باید تقویت شود.
علیرغم انگیزه‌های قانونی مانند قانون آیمو ۲۰۲۰، سیستم تجارت دریایی و جلوگیری از انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و قوانین اتحادیه اروپا (EU) که انتشار کربن را جریمه می‌کند، تقاضا برای سوخت‌های جایگزین به دلیل فقدان انگیزه‌های اساسی دربین تولیدکنندگان سوخت کمتر است.
براساس این گزارش یک پیشرفت شگفت‌انگیز در سال ۲۰۲۴ میلادی، بهسازی موتور‌های کشتی و تجهیز آنها به سوخت LNG بود، زیرا مالکان کشتی به دنبال کاهش سریع کربن برای برآورده کردن استانداردهای نظارتی بودند که بهترین و مناسب‌ترین راه حل‌ها استفاده از سوخت LNG می‌باشد.
در این ارتباط بیش از ۳۰۵ کشتی با سوخت LNG در سال ۲۰۲۴ میلادی سفارش داده شد که حدود ۱۴ درصد از سفارش‌های جدید ساخت را تشکیل می‌دهند که این سوخت به طور قابل توجهی از جایگزین‌های متانول و آمونیاک پیشی گرفته است.
در حالی که سوخت LNG از دید برخی مالکان و اپراتور‌ها یک راه حل انطباق کوتاه مدت ارائه می‌دهد، اما تحقیقات انجام شده هشدار می‌دهد کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در دهه آینده مورد نیاز خواهد بود.
با توجه به اینکه زنجیره‌های تأمین سوخت با انتشار صفر درصد کربن هنوز در مراحل اولیه خود هستند، بسیاری از اپراتور‌ها LNG را به عنوان کاربردی‌ترین گزینه مقاوم سازی می‌دانند.
این گزارش بر اهمیت آمادگی زنجیرۀ تامین تاکید کرده و هشدار می‌دهد بدون هماهنگی بهتر بین تولیدکنندگان موتور، تأمین‌کنندگان سیستم سوخت و کارخانه‌های کشتی‌سازی، زمان انجام پروژه‌های تبدیل می‌تواند بیش از ۱۸ ماه به طول انجامد که مدت زیادی است و باید نسبت به کاهش این مدت تلاش شود.
مشکل کلیدی دیگری که در ارزیابی تحلیلگران بدان اشاره شده، ظرفیت محدود کارخانه‌های کشتی‌سازی است که قادر به انجام تبدیل سوخت جایگزین هستند.
در این راستا در حالی‌که تعداد یارد‌های مناسب افزایش یافته است برای نمونه حدود ۱۶ کارخانه کشتی سازی، عمدتاً در چین و خاورمیانه فعال می‌باشند. آخرین ارزیابی‌‌ها حاکی از آن است کارخانجات کشتی‌سازی برای بازسازی و تبدیل سوخت حدود ۴۶۵ کشتی در سال با محدودیت‌هایی مواجه می‌باشند. ناگفته نماند اوج تقاضای پیش بینی شده سالانه بیش از ۱۰۰۰ فروند کشتی تخمین زده می‌شود.
با این حال سفارشات مقاوم سازی توسط طراحان موتور برای پاسخ به تقاضا‌های آینده ادامه دارد زیرا پروژه‌های مقاوم‌سازی به زمان کوتاه‌تری نسبت به پروژه‌های جدید نیاز دارند، بنابراین پروژه‌های بیشتری برای مقاوم سازی و تجهیز کشتی‌ها ممکن است به جای سال‌های ۲۰۲۶ و ۲۰۲۷ میلادی در سال ۲۰۲۵ میلادی به نتیجه برسد.
Claudene Sharp، مدیر فنی جهانی لویدز رجیستر معتقد است فنّاوری و ظرفیت کارخانه کشتی سازی برای بهسازی کشتی‌ها در حال بهبود است، اما بدون اقدام قاطع برای افزایش زنجیرۀ تامین سوخت جایگزین، مالکان کشتی با افزایش هزینه‌های انطباق و عدم اطمینان عملیاتی مواجه خواهند شد.
بدین ترتیب برای پر کردن شکاف بین جاه طلبی و اقدام به شفافیت و سرمایه گذاری به کنترل و نظارت بیشتری نیاز داریم.
بلاگ خبری مکران آریا دریا
