عضو هیئت‌مدیره انجمن علمی حملونقل هوایی با ذکر دلایلی متقن اعلام کرد: «واگذاری امتیاز انجام پروازهای داخلی به شرکت‌های خارجی در این شرایط خطیری که ایرلاین‌های داخلی در آن قرار دارند، رهاوردی جز ضربه به شرکت‌های داخلی و در ادامه تهدید امنیت ملی برایمان نخواهد داشت.»
محمدرضا عبدالرحیمی، عضو هیئت‌مدیره انجمن علمی حملونقل هوایی در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری ترابران درباره امکان ورود ایرلاین‌های خارجی به‌منظور برقراری پروازهای داخلی گفت: «این مقوله، همان اعطای آزادی‌های هشتم و نهم است که اکنون غیر از کشورهای عضو اتحادیه اروپا که یک اتحادیه سیاسی اقتصادی کامل و تحت پرچم و پارلمان واحد هستند در هیچ کدام از کشورهای پیشرو حتی آمریکا شاهد نبوده‌ایم و نیستیم.»
او با بیان اینکه در این شرایطی که هیچ گونه امکان رقابت با رقبای خارجی برای ایرلاین‌های ایرانی فراهم نیست، با ورود شرکت‌های خارجی برای پروازهای داخلی ایران مخالف هستم، تصریح کرد: «حتی اگر شرایط هم فراهم بود اقتصادهای بازتر و آزادتر هم چنین کاری را نکرده‌اند؛ چراکه در آن صورت اصلاً نیازی پیش نمی‌آید.»
عضو هیئت‌مدیره انجمن علمی حملونقل هوایی درباره منع قانونی این موضوع گفت: «به استناد بخش اول ماده 7 کنوانسیون بین‌المللی هواپیمایی کشوری موسوم به کنوانسیون شیکاگو هر کشور متعاهد حق دارد از اجازه به هواپیمای متعلق به یک کشور متعاهد دیگر برای حمل مسافر و کالا در درون قلمرو خود ممانعت به‌عمل آورد.»
او افزود: «یعنی اینکه هر کشوری از حق انحصاری برای اعمال حاکمیت بر قلمرو هوایی خود برخوردار است و درنتیجه میتواند حملونقل هوایی داخلی خود را منحصراً به عهده شرکت‌های حملونقل هوایی داخلی بگذارد. به استناد همین تجویز است که می‌بینیم ماده 9 قانون هواپیمایی کشوری خودمان هم بر این امر تاکید کرده و به عبارتی فعالیت جابه‌جایی مسافر و بار در داخل کشور را صرفاً در اختیار هواپیماهای ایرانی قرار داده است.»
عبدالرحیمی تاکید کرد: «ضمن اینکه قسمت اخیر ماده 7 کنوانسیون نیز تاکید کرده است که کشورهای عضو، متعهد هستند به ترتیباتی که به صورت انحصاری امتیاز کابوتاژ به کشور یا شرکت هواپیمایی کشور دیگر واگذار می‌کند، وارد نشوند و چنین امتیازی را هم مطالبه نکنند.»
او درباره دلیل این ممنوعیت و رویکرد سلبی مقررات و قانون داخلی و بین‌المللی گفت: «این رویکرد به‌منظور تقویت نظام هوانوردی کشورها هست و اینکه همه کشورها بتوانند با این توانمندسازی خود از بازار وسیع حملونقل بین‌المللی نیز بهره‌مند باشند.»
با ورود ایرلاین‌های خارجی تیشه به ریشه داخلی‌ها می‌زنیم
عضو هیئت‌مدیره انجمن علمی حملونقل هوایی خاطرنشان کرد: «درحالی‌که واگذاری امتیاز انجام پروازهای داخلی به شرکت‌های خارجی در این شرایط خطیر ایرلاین‌های داخلی، رهاوردی جز ضربه به شرکت‌های داخلی و در ادامه تهدید امنیت ملی برایمان نخواهد داد.»
به گفته عبدالرحیمی؛ 45 سال است دولتمردان ما شعار خوداتکایی و تکیه به توان داخل سر می‌دهند و ادعا می‌کنیم هواپیما می‌سازیم آن وقت می‌خواهیم از شرکت‌های هواپیمایی خارجی بخواهیم بیایند برای ما پرواز داخلی انجام دهند؟! به این صورت، همه آن تصویرسازی‌هایی را که «ما می‌توانیم» و «به خودمان متکی هستیم» و «علیرغم تحریم‌ها ایستاده‌ایم» زیر سوال می‌بریم. طرفه آنکه پس از فعالیت شرکت‌های خارجی در ایران، شرکت‌های هواپیمایی داخلی با محدودیت و حتی عدم امکان دسترسی به منابع ارزانی که در اختیار شرکت‌های خارجی است، روزبه‌روز ضعیف‌تر، زمینگیرتر و محقرتر خواهند شد و روزی می‌رسد که یکی‌یکی کنار بروند.
او هشدار داد: «آن زمان ممکن است به دلایل فشارهای سیاسی و تحریم‌ها، این شرکت‌های خارجی نیز از حضور در بازار ایران منصرف و از ایران خارج شوند. آنگاه اگر شرایط به شدت ضعیف شده شرکت‌های داخلی، نیازها و تقاضای حملونقل هوایی کشورمان را تصور کنیم می‌بینیم که به هیچ وجه نمی‌تواند شرایط مناسبی باشد و به نوعی امنیت ملی کشور تحت تاثیر سلبی قرار می‌گیرد.»
او افزود: «خلاصه اینکه اولاً ما باید با پایبندی به قانون، فرایند آزادسازی را از سر بگیریم و شرکت‌های هواپیمایی داخلی خودمان را تقویت کنیم و از واگذاری امتیاز فعالیت در پروازهای داخلی به شرکت‌های هواپیمایی خارجی قویاً اجتناب کنیم.
عضو هیئت‌مدیره انجمن علمی حملونقل هوایی اظهار کرد: «هواپیمایی امارات متعلق به شرکت سرمایه‌گذاری دوبی (همان صندوق توسعه ملی در کشور ما) است. 49 درصد ترکیش به صندوق ثروت ترکیه و 51 درصدش به بازار سهام متعلق است. یعنی در آن کشورها دولت ایستاده و علاوه بر سرمایه‌گذاری آنها را حمایت می‌کند؛ زیرا هواپیمایی علاوه بر اقتصاد، هویت و تصویر ملی یک کشور و ابزار قدرت نرم است.»
آزادسازی، رمز تقویت شرکت‌ها است
او در پاسخ به این پرسش که آیا تنها راه‌حل ما برای پاسخگویی به تقاضای مسافرت‌های هوایی داخلی بهره‌گیری از توان شرکت‌های خارجی است؟ با تکذیب این موضوع گفت: «توقف فرایند متنوع‌سازی و واقعی شدن قیمت‌ها و آزادسازی اقتصاد حملونقل هوایی از سال 97 به بعد و به تعبیری تکلیفی شدن قیمت‌ها علیرغم تصریح قانون برنامه پنجم توسعه بر آزادسازی در صنعت هوانوردی کشور، در کنار افزایش شدید هزینه‌های دیگر آنها و نرخ برابری ارز و… از دلایل بسیار مهم تضعیف شرکت‌ها و در نتیجه اختلال در تامین و توسعه ناوگان هست که مسافران را نیز در یک فضای کمبود عرضه نه‌تنها از قیمت‌های متنوعی که عمدتاً در ساعات و روزهای مختلف با اعمال مدیریت درآمد از سوی شرکت‌ها کمتر از قیمت‌های حداقلی هم بود، محروم ساخته است.»
عبدالرحیمی افزود: «ما باید با پایبندی به قانون، فرایند آزادسازی را از سر بگیریم و شرکت‌های هواپیمایی داخلی خودمان را تقویت کنیم و از واگذاری امتیاز فعالیت در پروازهای داخلی به شرکت‌های هواپیمایی خارجی قویاً اجتناب کنیم.»
او در پایان اظهار کرد: «علاوه بر آن، بحث آزادسازی و متنوع‌سازی هم در نرخ‌گذاری بلیت، هم در قیمت سوخت و هم در خدمات فرودگاهی همزمان با هم باید انجام شود. جایی هم که دولت بنا دارد به قشرهایی از جامعه یارانه بدهد، مستقیم برود آنها را شناسایی کند و به خودشان یارانه بدهد. الان درصد قابل توجهی از استفاده‌کنندگان از خدمات حملونقل هوایی کارکنان و حقوق‌بگیران شرکت‌های دولتی هستند، بنابراین پول آنها را دولت می‌دهد پس چه یارانه بدهد چه نرخ را دولتی نگه دارد، یکی است. خود شرکت‌های هواپیمایی هم موافق هستند که هزینه‌هایشان واقعی بشود. اگر زمینه جذابیت و فضای کسب‌وکار مناسب فراهم شود، هم توسعه اتفاق می‌افتد و تعداد ناوگان افزایش می‌یابد و هم خدمات رقابتی خواهد شد.»
بلاگ خبری مکران آریا دریا
