به گزارش مانا، مهدی آکوچکیان افزود: طی سال‌های گذشته، روسیه گام‌های مثبتی برای تقویت زیرساخت‌های بندری در مسیر کریدور شمال – جنوب برداشته است و امروز ۱۳ بندر در آستراخان و یک بندر در ماخاچ قلعه استان داغستان روسیه – هم در زمینه صادرات و هم واردات – فعال هستند.
وی با بیان اینکه چوب، الوار، روغن گیاهی، غلات و حبوبات عمده محصولات وارداتی ایران از روسیه محسوب می‌شود، گفت: سیمان، مصالح ساختمانی، خشکبار و وسایل خانگی نیز بیشترین حجم کالاهای صادراتی کشورمان به روسیه از طریق بنادر منطقه آستراخان را تشکیل می‌دهند.
این دیپلمات کشورمان یادآور شد: کالاهای دیگری هم از مبادی کشورهای دیگر واقع در مسیر کریدور شمال – جنوب از جمله هند، از طریق کشورمان به روسیه صادر می‌شود.
میزان مبادله بار در چهار سال گذشته چهار برابر شد
سرکنسول ایران در آستراخان روسیه گفت: میزان مبادلات کالا و تجارت میان دو کشور، چهار سال قبل، یک میلیون تن بود و امروز به بیش از چهار میلیون تن رسیده است.
وی افزود: دو کشور در تلاش هستند که میزان تجارت دریایی دو کشور از مسیر دریای خزر و رودخانه ولگا در ۱۰ سال آینده به ۲۰ میلیون تن افزایش یابد.
آکوچکیان اظهار داشت: در مقطع کنونی، تعداد زیادی کشتی بین بنادر ایران و روسیه در حال رفت و آمد هست که هم در زمینه صادرات و هم واردات فعال هستند و تعداد زیادی کشتی هم با پرچم ایران در حال کار هستند.
لایروبی ولگا به پایان رسید
وی همچنین یادآور شد: دولت روسیه به دنبال صدور فرمان آقای پوتین رئیس‌جمهور این کشور، ولگا را لایروبی کرده است و اکنون، کشتیها قادر هستند که با حجم بار بیشتری در این رودخانه تردد کنند و مشکلات در زمستان هم کمتر شده است.
آکوچکیان اظهار داشت: همه این موضوعات سبب شده است که تجارت میان دو کشور رو به گسترش باشد.
وی تصریح کرد: علاوه بر این، اگر گستره نگاه را گسترده‌تر و کریدور شمال – جنوب را در نظر بگیرید و مناقشات منطقه‌ای کمتر شود، درباره این راه آبی (مسیر میانی کریدور از طریق دریای خزر) بیشتر خواهیم شنید. چرا که کالاها در این مسیر از هند به سمت اروپا حمل می‌شود؛ البته اکنون کالاهایی از هند و دیگر کشورها از این مسیر و با گذر از خاک ایران به روسیه ترانزیت می‌شود.
ویژگی‌های ممتاز بندر ایرانی روسی سالیانکا
سرکنسول ایران در آستراخان با اشاره به قرار گرفتن بندر سالیانکا در محدوده این شهر بندری روسیه، یادآور شد: بیش از ۵۰ درصد سهام این بندر متعلق به جمهوری اسلامی ایران است و بخش دیگر آن به شرکت‌های روس؛ از این منظر، این بندر نماد مهمی در همکاری‌های دو کشور است.
وی افزود: بندر سالیانکا در یکسال گذشته، تجهیز شده است، پنج اسکله دارد و پنج خط راه آهن در آن وجود دارد. این بندر، دارای سیلوی گندم، جو و ذرت است و می‌تواند بیش از ۳۰ هزار تن غلات را نگهداری کند و از نظر تجهیزات، کامل است.
آکوچکیان اظهار داشت: سال گذشته، این بندر دو کشتی خریداری کرد که این کشتیها می‌توانند در مسیر رود ولگا، به سمت کازان و مسکو مسیر خود را ادامه دهند که به مزیت‌های این بندر افزوده است.
وی اضافه کرد: یک کشتی هم در حال ساخت است که ۹۵ درصد کارساخت آن تمام شده است و قرار است که در ماه‌های آینده تحویل داده شود و با بهره‌برداری از آن، تعداد کشتیهای بندر به سه کشتی می‌رسد که نقش بسیار مهمی نه تنها در تجارت ایران و روسیه، بلکه در فعال کردن کریدور شمال – جنوب خواهد داشت.
راه‌اندازی کریدور سرد، بستر مناسبی برای صادرات مرکبات ایران
سرکنسول ایران در آستراخان روسیه همچنین یادآور شد: با راه‌اندازی کریدور حمل سرد کالا در بندر سالیانکا، تابستان ۱۴۰۳ محصولات مرکبات ایران از طریق دریای خزر وارد آستراخان و بازار روسیه شد.
وی ادامه داد: از طریق این بندر، می‌توانیم به راحتی مرکبات ایرانی را به روسیه صادر کنیم، محصولاتی که با برخورداری ازکیفیت بالا و قیمت مناسب، طرفدران زیادی در این کشور دارد.
آکوچکیان یادآور شد: بندر سالیانکا در آینده می‌تواند با کشتیهایی که در اختیار دارد، بارها و محصولات را به صورت مستقیم به کازان و مسکو و یا در مسیر برعکس، به ایران بفرستد.
حمل بار از خزر تا مسکو
سرکنسول ایران در روسیه در پاسخ به پرسش خبرنگار ایرنا درباره حمل بار از دریای خزر و مسیر رودخانه ولگا به مسکو گفت: دسترسی به این مسیر، برای همه کشتیها نیست. کشتیهایی می‌توانند این دسترسی را داشته باشند که ضمن حرکت با پرچم روسیه، حجم و تناژ مناسب را داشته باشند که بتوانند در روخانه ولگا حرکت کنند.
وی تصریح کرد: خوشبختانه هر دو کشتی بندر سالیانکا هر دو ویژگی را دارند. بندر سالیانکا چون شرکت روس محسوب می‌شود، می‌تواند داخل روسیه هم فعالیت داشته باشد.
آکوچکیان گفت: کشتیهای خزری ما می‌توانند محموله‌ها را تا آستراخان بیاورند و محصولات را از بندر ایرانی روسی سالیانکا – به عنوان بزرگترین بندر آستراخان- به داخل روسیه برسانند.
کریدور شمال – جنوب که در آغاز راه، محصول اراده و عزم روسیه، ایران و هند در سال ۲۰۰۰ میلادی برای ایجاد گذرگاه حمل و نقل بار بود، در طول سال های بعد، شاهد پیوستن شمار دیگری از کشورها به این مسیر ترانزیتی بود.
آنچه برای این کشورها در پیوستن به این مسیر ترانزیتی انگیزه بخش بود این بود که مسیرهای متداول برای ارسال کالا از هند به سمت سن پترزبورگ روسیه که از کانال سوئز عبور می‌کند، حدود ۱۴ هزار و ۵۰۰ کیلومتر طول دارد اما کریدور شمال – جنوب تنها هفت هزار و ۲۰۰ کیلومتر است که بهره گیری از این ظرفیت، ۴۰ درصد زمان ترانزیت و ۳۰ درصد هزینه های حمل و نقل را کاهش می دهد.
مسیر غربی کریدور شمال – جنوب که کشورهای روسیه، جمهوری اسلامی ایران و جمهوری آذربایجان را شامل می‌شود، از نظر ریلی دارای حلقه مفقوده‌ای به مسافت ۱۶۲ کیلومتر بین رشت و آستارا است. ایران و روسیه اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ برای ساخت این خط ریلی، تفاهم‌نامه همکاری امضا کردند. با اجرایی شدن این توافق برای احداث این مسیر ریلی عملاً جنوب آسیا از طریق کوتاه‌ترین مسیر ریلی بین سن پترزبورگ و خلیج فارس به شمال اروپا متصل خواهد شد.
بنا بر اعلام سفیر ایران در روسیه، در سال ۲۰۲۳ میلادی در بخش شرقی کریدور، برای نخستین بار حمل و نقل کالا شکل گرفت و ۶۵۰ هزار تن کالا از این مسیر جابجا شد و علاوه بر این، از مسیر دریای خزر نیز حمل و نقل کالا در مسیر کریدوراز ۶ میلیون تن در سال ۲۰۲۲ به ۱۰ میلیون تن در سال ۲۰۲۳ افزایش یافت.
به گفته جلالی، در مسیر غربی (جاده‌ای) کریدور که از روسیه، جمهوری آذربایجان و جمهوری اسلامی ایران می‌گذرد نیز در سال ۲۰۲۳ میلادی سه میلیون تن کالا عبور کرد؛ این در حالی است که در سال‌های قبل از آن بیشترین ارقام حجم مبادله کالا یک و نیم تا ۲ میلیون تن بود.
براساس این گزارش، بندر سالیانکا در شمال غربی دریای خزر و از جمله بنادر روسیه است. بندری که در گذشته کشتیهای ایرانی برای ورود به آن با مشکل مواجه می شدند اما سال ۲۰۱۰ میلادی گروه کشتیرانی جمهوری اسلامی، بخشی از سهام این بندر را خرید تا شناورهای ایرانی بدون معطل شدن، وارد روسیه شوند. ۵۳ درصد از مالکیت بندر سالیانکا به ایران تعلق دارد.
بلاگ خبری مکران آریا دریا
