هشت کشور نفت خیز از جمله ایران، عربستان سعودی و امارات متحده عربی در نامه‌ای به سازمان دریانوردی سازمان ملل، با هشدار درباره هزینه های سنگین چارچوب تازه کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در صنعت کشتیرانی، آن را «زودهنگام» دانسته و خواستار توقف تصویب نهایی آن شدند.
تین نیوز |
در حالی که تلاش های بین المللی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در صنعت کشتیرانی وارد مرحله حساسی شده، هشت کشور نفت خیز از جمله ایران، عربستان سعودی، امارات متحده عربی، بحرین، عراق، کویت، یمن و ونزوئلا در نامه ای رسمی به سازمان دریانوردی سازمان ملل متحد (IMO) هشدار داده اند که اجرای چارچوب تازه این نهاد «زودهنگام» بوده و فشار مالی سنگینی بر مالکان کشتی ها تحمیل می کند.
به گزارش تین نیوز، این کشورها تأکید کرده اند که مقررات پیشنهادی می تواند انگیزه استفاده از سوخت های گذار مانند گاز طبیعی مایع شده (LNG) و سوخت های زیستی را کاهش دهد. به باور آنها، چنین رویکردی نه تنها بار مالی شدیدی ایجاد می کند، بلکه می تواند فشار اقتصادی مضاعفی به بخش کشتیرانی جهان وارد کند.
در نشست هشتاد و سوم کمیته حفاظت دریایی IMO که در ماه آوریل برگزار شد، همه کشتی های بزرگ موظف به رعایت اهداف کاهش انتشار در مسیر دستیابی به «خالص انتشار صفر» شدند. بر اساس این دستورالعمل، در صورت عدم انطباق با اهداف تعیین شده، مالکان کشتی باید جریمه های مالی قابل توجهی پرداخت کنند.
بیشتر بخوانید:
بزرگ ترین کشتی ساز ایران زیر سایه مشکلات مالی و ضعف مدیریتی
منابع IMO می گویند که درآمد حاصل از این جریمه ها قرار است به سه بخش تخصیص یابد:
تشویق به استفاده از سوخت های پاک و سبز
حمایت از کارگران صنعت کشتیرانی در فرایند گذار سبز
کمک به کشورهای فقیر برای جبران هزینه های ناشی از گرانی کالاهای وارداتی
مخالفان می گویند این اهداف بیش از حد بلندپروازانه است و محاسبات نشان می دهد که بار مالی این مقررات برای مالکان کشتی تا سال ۲۰۴۰ می تواند بین ۵۹ تا ۱۶۱ میلیارد دلار در سال باشد. در مقابل، حامیان طرح این ارقام را «اغراق آمیز» دانسته و به پژوهش دانشگاه کالج لندن استناد می کنند که هزینه واقعی اجرای این سازوکار تا سال ۲۰۳۰ را حدود ۱۱ میلیارد دلار در سال برآورد کرده است.
به گفته «اما فنتون»، مدیر ارشد دیپلماسی اقلیمی در گروه غیرانتفاعی Opportunity Green، مخالفت کشورهایی که اقتصادشان متکی به صادرات سوخت فسیلی است، بیشتر برای حفظ بازار این سوخت هاست تا نگرانی واقعی از اثرات اقتصادی مقررات.
هشت کشور مخالف در نامه خود تأکید کرده اند که چارچوب جدید، با الزامات «سخت و پیشرونده» کاهش انتشار، عملاً انگیزه استفاده از سوخت های کم کربن گذار مانند LNG و بیوسوخت ها را از بین می برد و آنها «نقش محدودی» در فرایند کربن زدایی خواهند داشت.
اما حامیان توافق معتقدند این خطر بزرگنمایی شده و بخشی از تاکتیک ترساندن است. آنها می گویند که همین حالا مالکان کشتی میلیاردها دلار روی ناوگان LNGسوز سرمایه گذاری می کنند، چرا که این سوخت در بسیاری از مسیرها ارزان تر و در دسترس تر از سوخت های سبز مبتنی بر هیدروژن است.
منتقدان هشدار می دهند که در صورت اجرای کامل چارچوب، بنادری که به زیرساخت سوخت گیری با متانول یا آمونیاک سبز مجهز هستند، به «برندگان» اصلی تبدیل می شوند، در حالی که بنادر و کشتی های فاقد این امکانات باید برای انطباق هزینه های قابل توجهی پرداخت کنند.
با وجود مخالفت ۱۶ کشور، از جمله هشت کشور نفت خیز نام برده، طرح اولیه در ماه آوریل با حمایت ۶۳ کشور به تصویب رسید. مرحله بعد، نشست اکتبر کمیته حفاظت دریایی IMO است، جایی که تلاش ها برای تصویب یا تعلیق نهایی این چارچوب به اوج خواهد رسید.
حامیان می گویند که این مقررات برای محدود کردن سهم تقریبی ۲ درصدی صنعت کشتیرانی در انتشار گازهای گلخانه ای ضروری است، در حالی که مخالفان معتقدند تصویب چنین الزامی در شرایط فعلی، هزینه های جهانی حمل ونقل را بی دلیل افزایش خواهد داد.
توافق نامه پیشنهادی IMO، فراتر از یک مساله فنی دریایی، به نقطه ای داغ در جدال جهانی بر سر گذار انرژی تبدیل شده است؛ جایی که دغدغه های اقتصادی و منافع بازار سوخت های فسیلی با اهداف اقلیمی و فشار جامعه بین الملل برای کاهش انتشار، رو در رو شده اند. نتیجه نشست اکتبر احتمالا مسیر آینده مقررات اقلیمی در کشتیرانی بین المللی را برای یک دهه مشخص خواهد کرد.
بلاگ خبری مکران آریا دریا
