به گزارش مانا به نقل از میز نفت، در دنیای تجارت دریایی، یک واقعیت کمتر دیده‌شده، اما بسیار مهم وجود دارد: بیشتر خدمه کشتی‌های تجاری، نفتکش‌ها و کانتینربر‌ها از کشور‌های هند، فیلیپین، اندونزی، و سایر نقاط شرق آسیا هستند. این پدیده نه‌تنها به دلایل اقتصادی، بلکه به‌خاطر ویژگی‌های فرهنگی، آموزشی و تاریخی این کشورها شکل گرفته است.
چرا شرق آسیا؟
نیروی کار ارزان و ماهر: کشور‌های هند و فیلیپین سال‌هاست که نیروی کار دریایی آموزش‌دیده و مقرون‌به‌صرفه را به شرکت‌های کشتیرانی بین‌المللی عرضه می‌کنند.
زبان انگلیسی: تسلط نسبی به زبان انگلیسی در این کشورها، ارتباط خدمه با فرماندهان و شرکت‌های بین‌المللی را آسان‌تر کرده است.
سنت دریانوردی: هند و فیلیپین سابقه‌ای طولانی در آموزش دریانوردی دارند و مؤسسات معتبر دریایی در این کشورها فعال هستند.
مراکز استخدام جهانی: بسیاری از شرکت‌های کشتیرانی در سنگاپور، دبی و لندن، دفاتر استخدامی در بمبئی، مانیل و جاکارتا دارند.
حقوق خدمه چقدر است؟
حقوق خدمه کشتی‌های تجاری بسته به رتبه، نوع کشتی و شرکت متغیر است. افسران ارشد ممکن است بین ۳۰۰۰ تا ۸۰۰۰ دلار در ماه دریافت کنند. ملوانان ساده معمولاً بین ۵۰۰ تا ۱۵۰۰ دلار در ماه حقوق دارند. این ارقام برای کشور‌های در حال توسعه بسیار جذاب است و باعث شده بسیاری از جوانان به این صنعت جذب شوند.
طبق آمار‌های بین‌المللی، بیش از ۵۰ درصد از خدمه کشتی‌های جهان از کشور‌های آسیایی هستند. فیلیپین به‌تنهایی حدود ۲۵ درصد از کل خدمه کشتی‌های تجاری جهان را تأمین می‌کند. هند نیز با رشد سریع در صنعت آموزش دریایی، سهم قابل‌توجهی در این بازار دارد.
تسلط خدمه آسیایی بر صنعت کشتیرانی جهانی، حاصل ترکیبی از آموزش، فرهنگ، اقتصاد و موقعیت جغرافیایی است. این روند نه‌تنها ادامه دارد، بلکه با افزایش تقاضا برای حملونقل دریایی، نقش این کشورها در آینده تجارت جهانی پررنگ‌تر خواهد شد.
بلاگ خبری مکران آریا دریا
