چگونه تغییرات آب و هوایی، جزایر را ناپدید می کند؟
تین نیوز |
تغییر اقلیم امروز یک موضوع انتزاعی نیست، بلکه واقعیتی است که میلیون ها نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. افزایش دما، ذوب شدن یخچال های طبیعی و افزایش سطح آب دریاها نه تنها باعث افزایش بلایای طبیعی، بلکه ناپدید شدن کل مناطق خشکی می شود. جزایر کوچکی که با فرسایش، سیل و ذوب یخ های دائمی مواجه هستند، از جمله مناطقی هستند که در معرض خطر قرار دارند. داستان جزیره «مسیاتسف» در مجمع الجزایر «سرزمین فرانتس یوزف» تنها نمونه ای از این است که چگونه گرم شدن سریع منظره زمین را تغییر می دهد.
مسیاتسف؛ زمین ناپدید شده در قطب شمال
به گزارش تین نیوز به نقل از اقتصادسرآمد، نیوزآذ در این باره آورده است: تا همین اواخر، جزیره مسیاتسف در سرزمین فرانتس یوزف قطب شمال حدود ۵۳ هکتار وسعت داشت. با این حال، تنها در عرض هشت سال، مساحت آن به سه هکتار کاهش یافت تا اینکه در سپتامبر ۲۰۲۳ به طور کامل ناپدید شد. به گفته الکسی کوچیکو، دانشیار موسسه هوانوردی مسکو، این جزیره به دقت زیر نظر بود و متخصصان کاهش سریع وسعت آن را به دلیل ذوب شدن یخچال های طبیعی و افزایش دما نسبت دادند و اکنون این جزیره که زمانی نقشه برداری شده بود، ناپدید و آب های قطب شمال جایگزین آن شده است. مثال جزیره مسیاتسف بسیار مهم است زیرا حتی در سردترین نقاط سیاره، یخچال ها دیگر نمی توانند در برابر تغییرات آب و هوایی شتابان مقاومت کنند. ذوب شدن یخ، آب های آزاد را افزایش می دهد و این امر منجر به تنظیمات لازم در نقشه های ناوبری می شود و مسیرهای کشتیرانی باید برای انطباق با شرایط جدید برنامه ریزی شوند.
«مالدیو» در آستانه ناپدید شدن
مالدیو، کشوری با بیش از ۱۲۰۰ جزیره مرجانی در اقیانوس هند، با تهدید دائمی ناپدید شدن مواجه است. میانگین ارتفاع این جزایر از سطح دریا تنها حدود یک متر است که آن ها را در برابر افزایش امواج و سطح دریا بسیار آسیب پذیر می کند. سازمان ملل متحد و سازمان های بین المللی محیط زیست هشدار می دهند که تا سال ۲۱۰۰، مالدیو به طور کامل زیر آب خواهد رفت، اگر گرمایش جهانی کاهش نیابد. این سناریو نه تنها یک فاجعه زیست محیطی بلکه یک بحران انسانی را نیز نشان می دهد. نابودی یک ملت به معنای از دست دادن سرزمین ها، هویت فرهنگی و میراث تاریخی است. در پاسخ به این روند، دولت مالدیو فعالانه راه حل هایی از جمله برنامه های اسکان مجدد و ایجاد موانع دریایی را دنبال می کند. اما این اقدامات موقتی هستند و اگر تغییرات آب و هوایی بدون کاهش ادامه یابد، احتمالا اثربخشی آن ها محدود شود.
«شیشمارف آلاسکا» ؛ یخ ها دیگر دائمی نیستند
سکونتگاه شمالی شیشمارف در آلاسکا یکی از برجسته ترین «قربانیان» ذوب شدن یخ های دائمی است. این دهکده که در جزیره ای حائل قرار دارد، در حال از دست دادن ثبات خود است زیرا یخ های دائمی که آن را محافظت می کنند در زیر گرما فرو می ریزند. برای سال های طولانی، ساکنان این منطقه با فرسایش سواحل مبارزه کرده اند، اما نیروهای طبیعت اغلب بر تلاش های آن ها غلبه می کند. با کاهش بودجه فدرال، مردم شیشامرف ممکن است به حمایت بین المللی نیاز داشته باشند تا از نقل مکان به سرزمین اصلی و ترک شیوه زندگی خود اجتناب کنند. چنین نمونه هایی بر ضرورت برنامه ریزی پیشگیرانه دولت ها و مناطق برای سازگاری با آب و هوا تأکید می کنند، زیرا بسیاری از جوامع شمالی در حال حاضر در معرض خطر ناپدید شدن هستند.
جزایر مارشال؛ مبارزه برای بقا
جزایر مارشال واقع در اقیانوس آرام، با تهدیدات مشابهی روبرو هستند. بالا آمدن سطح آب دریاها و افزایش فعالیت طوفان منجر به جاری شدن سیل های مکرر، آسیب رساندن به زیرساخت ها و به خطر افتادن زندگی می شود. وضعیت جزایر مارشال یادآور این است که تغییرات اقلیمی تأثیرات جهانی را از قطب شمال گرفته تا مناطق استوایی را درپی دارد. دولت در حال اجرای برنامه های برای ساختن خاکریز است، اما این برنامه ها برای حفاظت از همه جزایر ناکافی است. جابجایی جمعیت احتمالا به زودی اجتناب ناپذیر شود و هزاران نفر را مجبور به مهاجرت کند.
پلی نزی و از دست دادن میراث فرهنگی
برای مردم بومی پلی نزی که قرن ها در این جزایر زندگی می کنند، بالا آمدن سطح آب دریاها یک فاجعه فیزیکی و فرهنگی است. ناپدید شدن جزایر تهدیدی برای از دست دادن قلمروهای سنتی و مناظر طبیعی منحصر به فرد است که از هویت فرهنگی آن ها جدایی ناپذیر است. قبایل پلینزی در حال حاضر در جستجوی سرزمین امن تر نقل مکان می کنند، اما نمی توانند میراثی را که برای نسل ها به این جزایر گره خورده با خود حمل کنند. این پدیده به عنوان هشداری برای جهان است که ناپدید شدن جزیره نه تنها به معنای از دست دادن زمین بلکه از دست دادن کل میراث فرهنگی است.
پیامدهای جهانی ناپدیدشدن جزایر
ناپدید شدن دسته جمعی جزایر پیامدهای عظیمی نه تنها برای اکولوژی، بلکه برای سیاست و اقتصاد جهانی نیز دارد. کشورهایی که قلمروهای خود را از دست می دهند در خطر نابودی دسترسی به منابع دریایی و ذخایر معدنی زیر آب هستند. این تهدید بسیاری از کشورها را وادار می کند تا سیاست ها را تغییر دهند و اقداماتی را برای کاهش انتشار کربن اتخاذ کنند. علاوه بر این، تغییرات ناشی از اقلیم جریان های مهاجرت را افزایش می دهد و چالش هایی را برای سازگاری اجتماعی و اقتصادی جمعیت های آواره ایجاد می کند. از همین روی، بحران اقلیمی همه لایه های جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد و نمی توان تاثیر آن را نادیده گرفت. نابودی جزایر، همراه با بسیاری از شگفتی های طبیعی دیگر، یک مسئله جهانی را نمایان می کند که نیاز به توجه فوری و یک رویکرد جامع دارد. اقدامات انجام شده امروز آینده سیاره را شکل می دهد و تعیین می کند که آیا بشر می تواند خود را با این تغییرات سازگار کند یا باید شاهد از دست دادن عظیم میراث طبیعی و فرهنگی باشد.
بلاگ خبری مکران آریا دریا
