به گزارش گروه بین‌الملل مانا به نقل از سایت مارین لینک؛ با توجه به اینکه سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO) قرار است از سال ۲۰۲۸ میلادی کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و استفاده از سوخت‌های سبز را اجباری کند با نزدیک شدن به زمان آماده‌سازی سیستم‌های پیشران و سوخت‌های سبز جایگزین، سؤال صنعت کشتیرانی دیگر این نیست که چه زمانی باید اقدام کرد، بلکه سؤال این است آیا سوخت سبز به موقع در دسترس خواهد بود یا خیر. پاسخ در این زمینه مثبت است، اما صنعت کشتیرانی باید به دلیل زمان طولانی مورد نیاز برای پیشبرد بهترین پروژه‌ها متعهد به پذیرش سریع آن شود.
الکساندر تانکوک مدیرعامل شرکت InterContinental Energy دراین باره گفت: در آینده کشتیرانی به انواع سوخت سبز جایگزین مجهز خواهد شد و در این ارتباط علاوه بر آن به سایر سوخت‌های سبز و سوخت‌های الکترونیکی سبز کم‌هزینه با حجم بالا نیز متکی خواهد بود.
وی تاکید کرد: پروژههای تولید سوختِ سبز از ۵ سال پیش در حال توسعه است که این شرکت سوخت آمونیاک را در اولویت قرار داده است، زیرا اعتقاد دارم این نوع انرژی بیشترین تقاضا را ا ز آن خود خواهد کرد برای تأمین این نوع سوخت منطقه‌ای به مساحت نیمی از کشور دانمارک را در استرالیا تدارک دیده‌ایم که اجرای آن ظرفیت تولید سالانه ۲۸ میلیون تُن آمونیاک سبز را خواهد داشت. تولید فاز اول آن را در اوایل دهه ۲۰۳۰ میلادی با قیمت زیر ۶۵۰ دلار در هر تُن هدف تعیین شده است. این جدول زمانی تصادفی نیست وقتی به آمادگی موتور‌آلات کشتی‌ها و الزامات IMO نگاه می‌کنیم اوایل دهه ۲۰۳۰ میلادی زمانی است که شاهد ظهور تقاضای قابل توجهی هستیم و ما در حال همگام‌سازی تحویل خود با آن منحنی هستیم.
وی افزود: در حال حاضر اجرای پروژههای سوختِ سبز در چارچوب Net-Zero سازمان IMO هدایت می‌شود که شامل یک استاندارد جهانی سوخت و قیمت‌گذاری و جریمه‌های طبقه‌بندی‌شده گاز‌های گلخانه‌ای است. با توجه به حسابداری دقیق و قابل اعتماد، پروژههای عظیم آمونیاک سبز مقیاس‌پذیر با انتشار صفر در نقطه مصرف به یک انتخاب تأمین بلندمدت جذاب تبدیل می‌شوند.
اما بخش در حمل و نقل دریایی عرضه و تقاضا باید با هم تکامل یابند. بدون سیگنال‌های تقاضای معتبر و قابل اعتماد، حتی پیشرفته‌ترین پروژه‌ها به تصمیم نهایی سرمایه‌گذاری نمی‌رسند و بنابراین عرضه به موقع محقق نمی‌شود.
به گفته وی تولید آمونیاک سبز در مقیاس مورد نیاز صنعت کشتیرانی نه تنها به شرایط خوب خورشیدی و بادی، بلکه به لجستیک یکپارچه، زیرساخت‌های بندری و یک استراتژی توسعه نیاز دارد. ما در استرالیا و عمان در حال ساخت و ساز هستیم، زیرا شرایط، چه طبیعی و چه سیاسی، برای این موفقیت همسو هستند.
در این راستا سرمایه‌گذاری، تأمین منابع مالی و تدارک دیدن مکان برای یک پروژه تولید آمونیاک سخت‌ترین بخش است که به پشتیبانی و کمک دولت نیاز دارد. به این ترتیب می‌توانیم محصول را مقیاس‌بندی کنیم و به طور مداوم هزینه را برای مشتریان کاهش دهیم.
بدین ترتیب رأی صنعت برای حملونقل تأمین سوخت سبز جایگزین دیگر فقط یک تئوری نیست اگر تقاضا وجود داشته باشد بدون شک سرمایه گذاری، تأمین منابع مالی و حمایت دولت‌ها نیز در راستای تولید سوخت آمونیاک و سایر سوخت‌های سبز مهیا خواهد شد.
در پایان این گزارش آمده است برخی از مالکان کشتی در حال حاضر با امضای تفاهم‌نامه‌ها، انجام آزمایش‌های سوخت‌رسانی و مقاوم‌سازی کشتی‌ها، گام‌هایی در جهت افزایش تقاضا و کمک به سیستم‌های تولید سوخت برداشته‌اند.
بلاگ خبری مکران آریا دریا
