به گزارش مانا به نقل از سی سی تی وی، کانال پاناما در حال حاضر درگیر بدترین خشکسالی در ۷۰ سال گذشته است، به طوری که کاهش سطح آب، کشتی‌های باری عبوری تجاری را مجبور به کاهش بار برای اطمینان از عبور روان و ایمن کرده است و نگرانی‌های جهانی را در مورد قیمت مواد خام برانگیخته است.
بر‌اساس گزارش مؤسسه هواشناسی و هیدرولوژی پاناما، اکثر کشور‌های آمریکای لاتین از جمله پاناما تاکنون تحت تأثیر پدیده ال‌نینو، فصل گرم طولانی با بارش کم باران را تجربه کرده‌اند. پیش‌بینی آب و هوا نشان می‌دهد که میزان بارندگی در پاناما در طول سال در سطح نسبتاً کم باقی خواهد ماند و انتظار می‌رود خشکسالی تا سال ۲۰۲۴ میلادی ادامه یابد.
کانال پاناما که بیش از ۸۰ کیلومتر طول دارد، کانالی است که از دریچه‌هایی برای بالا بردن یا کاهش سطح آب در هنگام تردد کشتی‌ها استفاده می‌کند و هر بار تقریباً ۲۰۰ میلیون لیتر آب شیرین را به اقیانوس تخلیه می‌کند. یکی از منابع مهم آب شیرین، دریاچه گتون است، دریاچه‌ای مصنوعی که عمدتاً با بارندگی‌ها با آب پر می‌شود.
سطح آب دریاچه گتون در حال حاضر به دلیل خشکسالی مداوم در حال کاهش است. اداره هواشناسی پیش‌بینی می‌کند که سطح آب دریاچه تا ماه جولای به یک رکورد جدید برسد. سازمان کانال پاناما حداکثر عمق آب کشتی‌ها را پنج بار در طول این فصل خشکسالی کاهش داده است، از ۱۵/۲۴ متر قبل به ۱۳/۴۱ متر در حال حاضر و بار‌های بزرگ را مجبور به حمل وزن کمتر کرده است.
محدودیت‌های عبوری کشتی و تعداد کشتی‌های باری که از مسیر کانال پاناما عبور می‌کنند به این معنی است که بسیاری از کشتی‌های کانتینری ممکن است نیاز به کاهش ۴۰ درصد از حجم محموله‌های خود داشته باشند. در نتیجه، وزن یکسان کالا باید بین کشتی‌های باری بیشتری تقسیم شود. مقامات امور صنعت می‌گویند که نگران هستند که هزینه لجستیک بین‌المللی افزایش یابد و به نوبه خود قیمت مواد خام در بازار بین‌المللی را افزایش دهد. تعدادی از شرکت‌های کشتیرانی که در مسیر کانال پاناما متکی هستند، قیمت حمل و نقل یک کانتینر را از ۳۰۰ دلار به ۵۰۰ دلار افزایش داده اند.
اریک کوردُلا، مدیرکل امور آب‌های کانال پاناما، گفت: این‌ها برخی از پیامد‌هایی است که می‌توانیم از کاهش سطح مخازن ببینیم که مستقیماً با کاهش بارندگی و تأثیرات یک فصل خشک طولانی مرتبط است. حداکثر عمق کشتی‌های عبوری تجاری محدود خواهد بود، که به این معنی نیست که کشتی‌ها عبور نمی‌کنند، بلکه منجر به کاهش ظرفیت و زمان طولانی‌تر برای رسیدن محموله به مقصد می‌شود که در نتیجه هزینه‌های حمل و نقل را بالا می‌برد.
