اینکوترمز یا اصطلاحات بازرگانی بین‌الملل زمانی تدوین شد که میان تجار در سطح جهانی اختلاف‌های زیادی شکل می‌گرفت. عمده دلیل این اختلاف‌ها هم نامشخص بودن تعهدات و وظایف طرفین بود.
تصور کنید خریدار انتظارات زیادی از فروشنده داشت، خصوصا در مورد اموری که در کشور فروشنده انجام میشد؛ از انجام تشریفات گمرکی در مبدا بگیرید تا بارگیری در کشتی و حتی پرداخت هزینه‌های بیمه و… این در حالیست که در قرارداد، انجام این خدمات توافق نشده و یا مبهم بود. از سوی دیگر فروشنده هنگام محاسبه قیمت کالاي خود، هزینه این خدمات را محاسبه نکرده و در قیمت نهایی و توافق شده منظور ننموده بود…
همه این‌ها دالی بر شکل‌گیری سازمانی بود که با وضع قوانینی یکپارچه، این اختلافات جهانی را حل کند. با ما در این مقاله همراه باشید تا با حالت‌های مختلف تجارت بین‌المللی آشنا شوید.
اینکوترمز (Incoterms) چیست؟
اینکوترمز مجموعه‌ای از اصطلاحات تجاری است که نقش بسیار مهمی در ایجاد شفافیت و اطمینان میان فروشنده و خریدار در معاملات بین‌المللی ایفا می‌کند. این قواعد استاندارد‌هایی برای تعیین مسئولیت‌ها، هزینه‌ها و شرایط اجرایی تراکنش‌های بین‌المللی‌ست که اولین بار در سال 1920 در دستور کار اتاق بازرگانی بین‌الملل (ICC) قرار گرفت و اولین نسخه آن در سال 1936 منتشر شد.
این قوانین از ابتدا تا کنون بارها مورد بازنگری قرار گرفته که با آخرین تغییرات در سال 2020 به شکل امروزی خود درآمده است.
مسئولیت‌ها و تعهدات اصلی
هریک از اصطلاحات اینکوترمز برای طرفین قرارداد مسئولیت‌ها و تعهدات زیر را مشخص می‌کند:
– نقطه تحویل (Point of delivery)
در این بخش مسئولیت‌ها و تعهدات فروشندگان هنگام سپردن بار و خریداران هنگام تحویل بار مشخص می‌شود.
– هزینه‌های حمل و نقل (Transportation costs)
در اینجا، incoterms تعیین می‌کند که هزینه مورد نیاز در هر کدام از بخش‌های حمل و نقل بر عهده چه کسی است.
– تشریفات ورود و صدور (Export and import formalities)
در این قسمت مشخص می‌شود که کدام یک از طرفین باید ترتیب تشریفات واردات و صادرات مثل گمرکی و… را انجام دهند.
– هزینه بیمه (Insurance cost)
قوانین اینکوترمز تعیین می‌کند که هزینه بیمه بر عهده کیست.
قوانین و اصطلاحات
اینکوترمز شامل 11 اصطلاح است که در چهار گروه E, F, C, D طبقه‌بندی شده‌اند.
بنابراین اگر در قرارداد فروش بین‌المللی کالا به یکی از این اصطلاحات اشاره شود، عبارت مورد نظر طبق اینکوترمز مورد تفسیر قرار می‌گیرد. در تصویر بالا به صورت خلاصه، 11 اصطلاح اینکوترمز را بررسی کردیم که از میان آن‌ها، پرکاربردترین اصطلاحات به شرح زیر است:
EXW: فروشنده مسئول تحویل کالا در محلی مثل انبار یا کارخانه است و هیچ مسئولیت دیگری به خریدار ندارد. در واقع در این مورد حداکثر تعهد بر عهده خریدار و حداقل تعهد بر عهده فروشنده است.
FCA: فروشنده مسئول تحویل کالا به حمل‌کننده‌ی معین توسط خریدار است.
CIF: فروشنده مسئول هزینه‌ها و بیمه‌های حمل کالا تا مقصد نهایی در کشور خریدار است.
DDP: فروشنده مسئول ارسال کالا تا مقصد نهایی و پرداخت هزینه‌های گمرکی و مالیات‌ها در کشور خریدار است که این قانون حداکثر تعهدات را بر عهده فروشنده و حداقل تعهدات را بر عهده خریدار قرار می‌دهد.
آیا یک محموله می‌تواند چندین قانون اینکوترمز داشته باشد؟
خیر. این حالت زمانی ممکن است که یک محموله فروشندگان و خریداران مختلفی داشته باشد و در هر مرحله از جابه‌جایی، با قانون متفاوتی به فروش برسد. در این حالت بیمه، مسائل گمرکی و… نیز با پیچیدگی‌هایی همراه می‌شود.
چطور به صورت کامل با قوانین Incoterms آشنا بشیم؟
هرکدام از قوانین اینکوترمز شامل بندها و نکات فرعی زیادی است که طرفین قرارداد باید به خوبی از آن‌ها آگاهی داشته باشند. این قوانین به صورت کامل در بستر تجارت الکترونیک ICC در دو قالب چاپی و دیجیتالی در دسترس است و برای دسترسی آسان‌تر، به 29 زبان ترجمه شده که در لینک زیر می‌توانید آخرین نسخه آن را در زبان اصلی مطالعه کنید.
[button size=”small” style=”primary” text=”دریافت اینکوترمز ۲۰۲۰ زبان اصلی – 2020 Incoterms” link=”https://blog.makransea.com/wp-content/uploads/2023/08/Incoterms_2020_ENG_Duferco.pdf” target=””]
سخن پایانی:
استفاده صحیح از اصطلاحات اینکوترمز به طرفین قرارداد اجازه می‌دهد تا با اطمینان بهتری به معاملات خود بپردازند و از مزایای مختلفی همچون کاهش ریسک‌ها، افزایش کارآمدی و هماهنگی بهره‌مند شوند. با افزایش آگاهی و بهره‌مندی از این استانداردها، تجارت جهانی به‌سوی رشد و توسعه پایدارتر خود پیش خواهد گرفت.
