به گزارش گروه بین‌الملل مانا، این روند علاوه بر تأثیرگذاری بر زنجیرۀ تامین جهانی، اقتصاد رژیم صهیونیستی را با چالشی بزرگ مواجه می‌کند. اقتصاد این رژیم به دلیل پیامدهای جنگ با افزایش هزینه و کسری بودجه روبه‌رو شده و حالا این روند فشار مضاعفی بر بخش خُرد اقتصاد و تشدید تورم در آن مواجه شده است.
آیا مسیر دیگری وجود دارد؟
اسرائیل برای دریافت ۹۹ درصد کالاهای وارداتی به حملونقل دریایی متکی است و ۴۰ درصد از این کالاها هم از کانال سوئز عبور می‌کند. بنابراین، یافتن راه‌های جایگزین برای حملونقل، مستلزم تغییر در مقیاس بزرگ در روش‌های ارسال کالا به رژیم صهیونیستی است. نخستین گزینه این است که کشتی‌ها از طریق آفریقا یعنی از دماغه امید‌نیک حرکت کنند. با این حال، این مسیر بسیار طولانی‌تر از مسیر دریای سرخ بوده و می‌تواند تحویل کالا را هفته‌ها به تأخیر بیندازد و همچنین هزینه حمل را گران‌تر کند.
گزینه دوم تکیه بیشتر بر حملونقل هوایی است، اما باید توجه داشت که برخی کالاها به ویژه مواد سنگین – مانند سیمان و نفت – و وسایل نقلیه را نمی‌توان از طریق مسیر هوایی حمل کرد. براساس اعلام کارشناسان، قیمت حملونقل دریایی بسیار ارزان‌تر از قیمت حملونقل هوایی بین ۱۰۹۲ دلار تا ۱۳۶۵ دلار به ازای هر کانتینر برای این رژیم هزینه دارد. البته قیمت حملونقل دریایی در زمان کرونا از ۱۴ هزار شِکِل (۳۸۰۰ دلار) در هر کانتینر فراتر رفت و این امر باعث شد برخی از بازرگانان از مسیر دریایی به هوایی روی بیاورند. با این وجود، سهم حملونقل هوایی تنها بخش کوچکی از واردات اسرائیل را به خود اختصاص می‌دهد.
چرا ارزش سهام شرکت‌های کشتیرانی افزایش یافت؟
بر خلاف انتظارات اولیه، ارزش سهام شرکت‌های کشتیرانی پس از اعلام توقف برخی از کشتی‌ها در دریای سرخ افزایش یافت. به عنوان مثال، ارزش سهام شرکت اسرائیلی «زیم» در پنج روز گذشته ۳۰ درصد، سهام شرکت دانمارکی «مرسک» ۱۳.۷ درصد و شرکت چینی «OCL» تقریبا ۱۱ درصد افزایش یافت. به نظر می‌رسد دلیل افزایش مورد انتظار در هزینه‌های حملونقل و کاهش عرضه کالاها در بازار باعث این روند شده است.
البته، این امر قبلاً در طول همه‌گیری کرونا نیز رخ داده بود، زیرا نرخ حملونقل دریایی در آن دوره افزایش یافت. بنابراین شرکت‌های کشتیرانی شروع به افزایش عرضه و خرید کشتی‌ها و کانتینرهای بیشتری کردند. با این حال، تقاضا برای حملونقل دریایی پس از فروکش کردن همه‌گیر کاهش یافت که منجر به عرضه مازاد بزرگ در کشتی‌ها و کانتینرها و در نتیجه کاهش قیمت حملونقل دریایی شد. به عنوان مثال، شرکت اسرائیلی زیم پس از کاهش ۶۸ درصدی میانگین قیمت حملونقل هر کانتینر، در سه ماهه سوم سال جاری ۲.۳ میلیارد شِکِل (۶۲۸ میلیون دلار) را از دست داد.
شرایط کنونی نیز اینگونه است که انتظار افزایش قیمت حملونقل دریایی و طولانی شدن مسیر زنجیرۀ تأمین وجود دارد که این امر منجر به کاهش عرضه، افزایش ارزش سهام شرکت‌ها و افزایش قیمت کالاها برای مصرف كننده‌ها در رژیم صهیونیستی می‌شود.
دلیل گرانی حملونقل کالا از روش‌های دیگر
بزرگترین مزیت حملونقل از طریق کانال سوئز، توانایی حمل کالا از شرق به اروپا بدون نیاز به وقفه در مسیر کشتیرانی است. این مسیر بسته به نوع کالا، سرعت دریانوردی و بندر مقصد در اروپا؛ مدت زمان حملونقل از شرق به اروپا را از دو هفته تا یک ماه کوتاه می‌کند. از همین روی، ۱۲ تا ۱۴ درصد تجارت جهانی از این کانال می‌گذرد.
براساس برآورد کارشناسان، اتکا به روش‌های دیگر به معنای «افزایش حدود ۴۰۰ درصدی هزینه» است. روش‌های جایگزین، دستمزد و هزینه‌های سوخت را افزایش می‌دهند و همچنین تغییر خطوط کشتیرانی احتمالاً هزینه مازاد برای شرکت‌های کشتیرانی در پی داشته باشد. باید توجه داشت که شرکت‌های بزرگ حملونقل، سفرهای دریایی خود را سال‌ها قبل تنظیم می‌کنند، و این تغییرات موجب افزایش هزینه آنها می‌شود.
همه این موارد در نهایت بر هزینه زندگی مصرف‌کنندگان در اسرائیل تأثیر می‌گذارد، به طوری‌که قیمت انواع کالاها از ۷ اکتبر گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است. براساس اعلام کارشناسان اسرائیلی، برای نخستین بار است که حداقل هزینه زندگی برای یک خانواده چهار نفره به ۱۲۹۰۰ شِکِل می‌رسد. یعنی حداقل حقوق ۵۵۷۰ شکِلی به حداقل استاندارد زندگی در این رژیم نمی‌رسد. براساس یک نظرسنجی، ۲۰ درصد از جمعیت اسرائیل اعلام کرده‌اند که درآمد آنها در طول جنگ با غزه کاهش یافته است.
پیامدهای عملیات دریایی انصارالله بر اقتصاد رژیم صهیونیستی
