با افزایش تقاضا برای سوخت های پاک در صنایع مختلف به ویژه صنعت حمل ونقل دریایی، تولید متانول سبز به یکی از موضوعات کلیدی در جهان تبدیل شده است.
تین نیوز |
با افزایش تقاضا برای سوخت های پاک در صنایع مختلف به ویژه صنعت حمل ونقل دریایی، تولید متانول سبز به یکی از موضوعات کلیدی در جهان تبدیل شده است. همکاری اخیر شرکت های European Energy و Petrobras برای تولید متانول سبز در برزیل، نشان دهنده اهمیت این سوخت در کاهش آلایندگی و توسعه پایدار است. این حرکت، الگویی برای کشورهایی است که به دنبال جایگزینی سوخت های فسیلی هستند. در این میان سوال اصلی این است که کشورمان ایران، با ظرفیت بالای تولید متانول و دسترسی به منابع انرژی تجدیدپذیر، چه جایگاهی در این زمینه دارد؟
متانول سبز چیست؟
متانول سبز، که از منابع تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی، بادی و زیست توده تولید می شود، یک گزینه ایده آل برای کاهش آلایندگی کربنی است. این سوخت در حال حاضر به عنوان یکی از راهکارهای اصلی برای تحقق اهداف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) تا سال 2050 شناخته می شود.
جایگاه ایران در تولید متانول
کشورمان ایران یکی از بزرگ ترین تولیدکنندگان متانول در جهان است و ظرفیت تولید سالانه بیش از ۱۴ میلیون تن را داراست. با این حال، متانول تولیدی کشور عمدتاً از منابع گازی استخراج می شود که با استانداردهای زیست محیطی فاصله زیادی دارد. برای حضور در بازارهای جهانی سوخت های پاک، نیازمند تغییر رویکرد و حرکت به سمت تولید مـتانول سبز هستیم که دولت باید به آن توجه ویژه ای داشته باشد.
تأثیر متانول سبز بر صنعت حمل ونقل دریایی ایران
ورود به حوزه تولید و استفاده از متانول سبز می تواند تأثیرات عمده ای بر حمل ونقل دریایی کشور بگذارد که تیتروار آنها را بررسی میکنیم:
کاهش آلایندگی: با استفاده از متانول سبز، ناوگان دریایی ایران می تواند خود را با استانداردهای جهانی تطبیق دهد و از محدودیت های زیست محیطی بین المللی رهایی یابد.
دسترسی به بازارهای جدید: کشورهای اروپایی و آسیایی که به استفاده از سوخت های پاک تعهد دارند، می توانند مشتریان بالقوه متانـول سبز ایران باشند.
تقویت جایگاه منطقه ای: تولید متانول سبز به ایران اجازه می دهد تا به قطب تأمین سوخت های پاک در منطقه خلیج فارس تبدیل شود.
چالش ها و موانع
فناوری تولید: فناوری های تولید متـانول سبز در اختیار شرکت های معدودی است و تحریم های بین المللی ورود این فناوری به ایران را دشوار کرده است.
هزینه های تولید: تولید متانول سبز نیازمند سرمایه گذاری های سنگین است که بدون حمایت دولت و بخش خصوصی دشوار خواهد بود.
نبود سیاست های حمایتی: عدم تدوین قوانین و مقررات مشخص در حوزه سوخت های پایدار، مانعی جدی برای توسعه این صنعت در ایران است.
راهکارها و پیشنهادات
سرمایه گذاری در انرژی های تجدیدپذیر: ایجاد زیرساخت هایی مانند نیروگاه های خورشیدی و بادی برای تأمین مواد اولیه تولید متـانول سبز.
همکاری های بین المللی: استفاده از تجربیات کشورهایی مانند برزیل برای توسعه فناوری های بومی.
نوسازی ناوگان دریایی: تجهیز کشتی های ایرانی به سیستم های استفاده از متانول سبز برای کاهش آلایندگی.
مشوق های مالی: ارائه معافیت های مالیاتی و وام های کم بهره برای شرکت های فعال در این حوزه.
فرصتی برای آینده ای سبز
در حالی که جهان به سرعت به سمت استفاده از سوخت های پایدار حرکت می کند، ایران نمی تواند از این روند عقب بماند. ورود به عرصه تولید متانول سبز نه تنها می تواند جایگاه کشورمان را در بازارهای جهانی بهبود بخشد، بلکه فرصتی برای کاهش وابستگی به سوخت های فسیلی و بهبود شاخص های زیست محیطی کشور فراهم می کند. آیا آماده ایم تا این فرصت تاریخی را به دست آوریم؟این اقدام نیازمند تصمیم گیری جسورانه و سرمایه گذاری های هوشمندانه است؛ چرا که آینده حمل ونقل دریایی و محیط زیست به انتخاب های امروز ما وابسته است.
بلاگ خبری مکران آریا دریا
