فراتر از ضعف های امنیتی، برخی نارسایی های سیاسی و اجتماعی هم هست که انگیزه خیانت به کشور را تشدید می کند یا حداقل قبح این خیانت را کم و بی اثر می کند.
تین نیوز |
عباس عبدی: انفجار بندرعباس چه یک حادثه و ناشی از سهل انگاری و تقصیر دست اندرکاران باشد و چه یک اقدام خرابکارانه و ضدامنیتی باشد؛ در هر دو صورت، آن اندازه واجد اهمیت است که مجموعه پروتکل های امنیتی و انتظامی را بازنگری کرد و مهمتر از آن، باید نسبت به سیاست های کلی که زمینه ساز چنین رویدادهایی می شود، تجدیدنظر کرد.
البته، چنین اقدامی همزمان نیازمند رسیدگی دقیق و حتی المقدور شفاف است. بعید است که همزمانی این انفجار با آغاز مذاکرات کارشناسی میان ایران و آمریکا اتفاقی باشد.
بنابراین، ظن قوی را باید به خرابکاری معطوف کرد. هرچند شبکه الجزیره به نقل از معاریو و به نقل از مقامات ارتش اسرائیل اعلام کرده است: انفجار رخ داده در ایران ارتباطی با ارتش اسرائیل ندارد، و این می تواند درست باشد؛ زیرا چنین اقداماتی از سوی دستگاه های امنیتی یا مزدوران انجام می شود و ارتش ها کمتر دخالت دارند.
از سوی دیگر، به نظر می رسد که قرینه هایی وجود دارد که ایالات متحده گرچه در این مرحله مخالف حمله نظامی به تاسیسات هسته ای ایران است؛ ولی شاید مخالفتی هم با عملیات غیرنظامی از سوی اسرائیل نکرده است.
مستند این ادعا، پاسخ ترامپ به این پرسش است که «گزارش شده شما جلوی حمله اسرائیل به تاسیسات هسته ای ایران را گرفته اید. آیا این را تکذیب می کنید؟» و او پاسخ داد: «نه (این خبر) درست نیست و من جلوی آنها را نگرفتم، اما اجازه ندادم که آنها هم این کار را راحت انجام دهند، زیرا فکر می کنم بدون حمله می توانیم به توافق (با ایران) برسیم. در نهایت اختیار انجام این کار (حمله) را به آنها سپردم».
این بیان می تواند به معنای اختیار داشتن در انجام عملیات خرابکارانه و نه نظامی باشد. در هر حال، اگر این اقدام خرابکارانه باشد؛ طبیعی است که یا از طریق نفوذی ها بوده یا از طریق برون سپاری به گروه های نزدیک به اسرائیل انجام شده است.
در هر صورت، یک چیز روشن است و انفجار را نمی توان کلاً به خباثت بیگانگان تقلیل داد. به عبارت دیگر، ضعف های حفاظتی، اطلاعاتی، امنیتی خودمان ریشه این اتفاقات است.
فراتر از ضعف های امنیتی، برخی نارسایی های سیاسی و اجتماعی هم هست که انگیزه خیانت به کشور را تشدید می کند یا حداقل قبح این خیانت را کم و بی اثر می کند. این نکته بسیار مهمی است که باید در دستور کار و رسیدگی و تجدیدنظر در سیاست های جاری قرار گیرد.
ایران ۸۵ میلیون نفر جمعیت دارد که حداقل ده ها هزار نفر از آنان در موقعیت هایی هستند و دسترسی هایی دارند که اگر حس و علقه ملی و وطن پرستی نداشته باشند، می توانند با کمترین هزینه به کشور خیانت کنند و ضربات جبران ناپذیری بزنند.
تمامی این افراد را نمی توان از طریق گزینش یا نظارت های اطلاعاتی مهار کرد و تحت کنترل درآورد. به ویژه گزینش های ایران که به کلی ضدمنطق آن عمل می کند. آنان باید از درون نسبت به میهن و حکومت و دولت خود تعلق خاطر عمیق داشته باشند و این امر متاثر از سیاست های عمومی حکومت است.
نباید اجازه داد که فاصله میان حکومت و مردم چنان عمیق شود که برخی افراد احساس نوعی بیگانگی به وطن و مردم نمایند. آنچه که امروز تحت عنوان نفوذ مطرح می شود، بیش از اینکه ناشی از اقدامات اطلاعاتی و جاسوسی سرویس های اطلاعاتی باشد؛ متاثر از این شکاف خانمان برانداز و احساس بیگانگی است که درون کشور شکل گرفته است و باید در اولین فرصت التیام پیدا کند
بلاگ خبری مکران آریا دریا
