کناره گیری صفایی از سمت ریاست سازمان بنادر و دریانوردی که قابل پیش بینی هم بود، اتفاق افتاد تا جایی که وزیر برای جانشینی وی پیش بینی لازم را نکرده بود.
تین نیوز |
ایرج گلشنی| روزنامه اقتصاد سرآمد :
همانطور که پیش تر نیز به این موضوع پرداختیم، کناره گیری صفایی از سمت ریاست سازمان بنادر و دریانوردی که قابل پیش بینی هم بود، اتفاق افتاد تا جایی که وزیر برای جانشینی وی پیش بینی لازم را نکرده بود.با مرور سرگذشت سازمانی صفایی و در نظر گرفتن رفتار و گفتار و صدالبته شعارها و آمارهای وی- قابل پیش بینی بود که با خانم صادق تا نخورد. صادق که خود روحیه ای مستقل و سخت دارد تا جایی که می توان آن را به غرور سازمانی تشبیه کرد. «تنها وزیر زن کابینه پزشکیان» به هر روی، بر اساس دانش رفتار سازمانی و آموزه های حوزه نیروی انسانی در دانش مدیریت، به زبان ساده می توان گفت که روحیه و رویه مشابه در یک سازمان به هم نمی خورد و نمی توانند کنار هم قرار بگیرند و با هم کار کنند و این برای ما معلوم می کرد که صفایی و صادق با هم کار نخواهند کرد.
دستان خالی دولت ها
دولت های قبلی و حالا در دولت چهاردهم نشان داده اند که حداقل در حوزه فعالیت های دریایی دستشان خالی است و این را می توان مستند کرد به سپردن مسئولیت دریایی به کسانی که تازه با الفبای دریا در حال آشنا شدن هستند.
این دولت از داشتن متخصصان هم فکر و هم حزبی در جاجای مسئولیت ها، دستش خالی است و پناه آوردن به داشته های احمدی نژاد و روحانی و رییسی نماد و نشان این نکته است که در بخش دریایی هم نمود و بروز قوی تری دارد که اگر داشت، با پیش بینی و برنامه قبلی اقدام به حذف محترمانه و جایگزینی به موقع نفرات می کرد تا با جنگ به کار صفایی پایان ندهد و با سرپرستی، سازمان را در بود و نبود قرار ندهد.
سه ماه فرصت
بر اساس قانون، سرپرست حداکثر سه ماه می تواند سر کار باشد و بعد از آن وضعیت کرسی ریاست باید تعیین تکلیف شود.
اکنون سعید رسولی سرپرست شده است و ممکن است که او در ادامه حکم ریاست هم دریافت کند. معمولا هم چنین است.
اما در عرصه فعالیت های دریایی و متناسب با سازمان بنادر و دریانوردی، نخبگان دیگری هستند که می توانند نامزد این پست شوند که ممکن است خود اذعان کنند و یا روزنامه دریایی اقتصاد سرآمد بر اساس شنیده ها و اشارات اهلش، به آن اشاره کند.
مسعود پل مه؛ گزینه ارشد
مسعود پل مه، یکی از چهره های نخبه و کارکشته دریایی است که می تواند جایگزین بسیار مناسبی برای ریاست سازمان بنادر و دریانوردی باشد. مهم ترین دلیل ما این است که پل مه، علاوه بر خوش نامی در بین اهالی دریا، فردی است با افکار راهبردی و به شدت پای بند برنامه ریزی است. ضعف بزرگی که سازمان بنادر داشت و هرگز نتوانست آن را رفع کند، ضعف در برنامه ریزی بود. پل مه می تواند این معضل بزرگ را حل و فصل کند.
محمد راستاد؛بازنشسته کارکشته
دیگری محمد راستاد است که سابقه قابل قبولی در ریاست سازمان بنادر و دریانوردی دارد. گرچه عمر ریاست وی چندان نپایید که به افکار بلندمدت خود جامه عمل بپوشاند،؛ اما دو ویژگی برجسته دارد: یکی این که به دانش دریا مسلط است و دیگری این که تجربه کار در سازمان را دارد. بررسی ما از سابقه راستاد در سازمان با گفت و شنود با اهالی دریا نشان می دهد که وی مورد احترام است و جز نقدهای مرسوم سازمانی، ثلمه ای به اخلاق و رویه رفتاری وی وارد نیست. این است که با تکرار پست ریاست می تواند ثمربخش باشد. البته وی خود را بازنشست کرده است و این که بتوان یک بازنشسته را به کار برگرداند یا نه، بستگی به اراده دولت یا وزیر راه و شهرسازی دارد.
سعیدرسولی؛سرپرست مدعی ریاست
رسولی که هم اکنون سرپرست است، می تواند رییس سازمان بعدی باشد؛ اما بجز مدیریت ریل پایه در حوزه عملکردی ایشان سابقه روشنی در حوزه دریایی از وی در دسترس نیست که بتوانیم در این نوشتار اشاره کنیم. اما همین که برای سرپرستی مورد نظر صادق قرار گرفته است، می تواند نماد و نمودی از ریاست وی باشد.
محمدرضا الهیار گزینه دیگر!
محمدرضا الهیار در دولت روحانی و در دوره راستاد، عضو هیات عامل و معاون مهندسی و توسعه امور زیربنایی سازمان بنادر و دریانوردی بود. وی سپس حکم مشاورمدیرعامل سازمان بنادر و دریانوردی در حوزه برنامه ریزی و امور عمرانی را در زمان علی اکبر صفایی از آن خود کرد. هرچند در این پست و سمت نتوانست ردی از خود در دولت رییسی به جا بگذارد شاید هم یک حکم فرمالیته ای بوده!
رویه صفایی
مخالفت صفایی با برخی موارد خاص –مانند مخالفت با مرحوم رییسی در تقویت شورای عالی صنایع دریایی- و یا توقع وی برای گسترش سازمانی و نیز به کارگیری افراد قد و نیم قد در سمت های گوناگون و حذف نخبگان از اطراف خود، از وی فردی با استبداد سازمانی ساخته بود و معلوم بود که نمی تواند با اراده و خواست صادق حرکت کند. بنابراین کسانی که نامزد ریاست سازمان می شوند و یا رسانه ای مانند روزنامه دریایی اقتصادسرآمد به آن ها اشاره می کند، بهتر است قبل از هر چیز رویه رفتارسازمانی خود با صادق را بررسی کنند که دو پادشاه در یک اقلیم نمی گنجد.
آن چه می تواند در برابر رویه و رفتار سازمانی صادق و امثال ایشان، رو به جلو حرکت کند، «داشتن برنامه و دفاع و حرکت بر اساس برنامه» است؛ چیزی که صفایی نداشت و بر اساس منویات شخصی و اقدامات روزمره پیش می رفت و به طور طبیعی این نمی تواند با رویه علم گرای دولت چهاردم جور در بیاید.
سرعت عمل صادق در انتخاب رییس سازمان بنادر و دریانوردی، نشان خواهد داد که می داند چه کند و اگر این مساله به تاخیر بیفتد، ثابت می کند که صادق، چیزی ندارد جز پٌز عالی و جیب خالی.
بلاگ خبری مکران آریا دریا
