یکی از فعال صنفی حملونقل جاده‌ای با طرح این پرسش که سازمان راهداری چه نوع نظارتی بر آدرس‌های تخلیه یا بارگیری ناوگان و صدور سند حمل یا بارنامه دارد، نوشت که متاسفانه پیچیدگی قوانین حمل‌ونقلی وعدم نظارت کافی باعث شده است که بدون توجه به شرایط و ضوابط حملونقل برخی قوانین مورد بی‌اعتنای متصدیان حمل قرار گیرد.
به گزارش پایگاه خبری ترابران، خداداد بکرانی، فعال صنفی حملونقل جاده‌ای در یادداشتی از بی‌اعتنایی متصدیان حملونقل کشور نسبت به برخی قوانین نوشت و یادآور شد که متاسفانه گاهی در سندی که برای حمل کالا در جاده‌های مواصلاتی بین‌شهری صادر می‌شود، آدرس گیرنده بار یا محل تخلیه بار داخل شهر و در حوزه استحفاظی شهرداری‌ها است که در صورت بروز حادثه می‌تواند برای راننده و کامیوندار مشکل‌ساز شود؛ زیرا برای عبور بار در سطح شهر باربرگ به‌عنوان سند شناخته می‌شود نه بارنامه جاده‌ای.
وقتی از حملونقل جاده‌ای سخن می‌گوییم، یعنی از جابه‌جایی کالا یا اشیائی با تناژ یا ابعاد مشخص که باید با ناوگان عمومی فاصله شهر مبدأ تا مقصد را سپری کند و در جاده‌های مواصلاتی با شرایط مختلف آب‌وهوایی، صعب‌العبور بودن، مواجهه با انواع شیب‌های طولی و عرضی و پیچ‌وخم در جاده کالا را به مقصد برساند.
برای حمل چنین کالایی سازمان راهداری با اجرای مصوبات و مقررات لازم که از طرف وزارتخانه راه و شهرسازی و شورای‌عالی هماهنگی ترابری مصوب شده است با نظارت کامل مجوزهای لازم را از جمله بارنامه حمل که می‌تواند برای صاحب کالا سند کالا و برای راننده و کامیوندار سند مالی به‌حساب آید، صادر کند و اجازه عبور دهد .
اما پرسش اصلی این است که چرا و به چه دلیل سندی که برای حمل کالا در جاده‌های مواصلاتی بین‌شهری استفاده می‌شود، در برخی موارد آدرس تخلیه بارنامه داخل شهر و در حوزه استحفاظی شهرداری‌ها صادر می‌شود؟ مگر در حوزه حمل بار شهری و تردد ناوگان به داخل شهر و حملونقل درون‌شهری باربرگ به‌عنوان سند رسمی حمل معرفی نشده است؟! به چه دلیل ناوگان حمل کالای جاده‌ای که در جاده‌های مواصلاتی مجوز تردد دارند، می‌توانند با سند حمل بارنامه جاده‌ای داخل شهر و بدون نظارت کافی دستگاه‌های نظارتی و ایمنی تردد کنند؟! سازمان راهداری و حملونقل جاده‌ای کجای ماجرا قرار دارد؟!
این سازمان چه نوع نظارتی بر آدرس‌های تخلیه و یا بارگیری ناوگان و صدور سند حمل یا بارنامه دارد که چنین آدرس‌هایی را که در حوزه شهری و حملونقل درون‌شهری هست و فعالیت آنها را باید شهرداری پوشش دهد، صادر و مجوز آن را تایید می‌کند؟!
چرا و به چه دلیل سازمان راهداری صاحبان کالا را که خدمات خود را تحت پوشش حملونقل جاده‌ای از سازمان راهداری دریافت می‌کنند، مجاب نمی‌کند که برای حمل کالای خودشان بیرون از حوزه شهری باید کالا و اشیاء خود را از طریق انبارهای حاشیه شهر ارسال یا دریافت کنند و ناوگان عمومی حملونقل جاده‌ای تا همان محدوده بیشتر از این اجازه عبور به حریم شهری را نخواهند داشت؟
اگر قرار است که ناوگان عمومی جاده‌ای به داخل محدوده شهری ورود و کالایی را بارگیری یا تخلیه کند، اول با ایمنی کامل و بعد با تردد و سند حمل درون‌شهری که طبق مصوبه شهرداری‌ها سند حمل به نام باربرگ شناخته شده است، باید حمل شهری انجام دهد!
بعد از آن سازمان راهداری اجازه خواهد داشت با شرایط حمل کالای جاده‌ای اجازه صدور بارنامه را در جاده‌های بین‌شهری صادر کند؛ چراکه اگر درون شهر اتفاق ناگواری برای ناوگان عمومی رخ دهد چطور بیمه بار می‌تواند با سند حمل جاده‌ای که بارنامه خواهد بود خسارت وارده را به ناوگان جبران کند؟!
اصلاً آیا بیمه مدنی به این مجوز که از طرف سازمان راهداری در محدوده شهری و شهرداری تردد دارد، تعلق خواهد گرفت؟!
لذا پیچیدگی قوانین حمل‌ونقلی وعدم نظارت کافی متاسفانه باعث شده است که بدون توجه به شرایط و ضوابط حملونقل برخی قوانین مورد بی‌اعتنای متصدیان حمل قرار گیرد که متضرر اصلی جامعه این بی‌اعتنایی مردم، صنف رانندگان و کامیونداران خواهند بود . بر این اساس، سازمان راهداری و حملونقل جاده‌ای در این موضوع مهم بیشتر تأمل داشته باشند، تا برای رانندگان و کامیونداران خدوم کشور گرفتاری ایجاد نشود.
بی‌اعتنایی متصدیان حمل به قوانین حمل‌ونقلی
